Met klassieke homeopathie wordt de homeopathie bedoeld zoals die oorspronkelijk door Samuel Hahnemann ontwikkeld is, met in acht neming van alle basisprincipes.
BASISPRINCIPES VAN DE HOMEOPATHIE
- Ieder mens beschikt over een zelfregulerend herstelvermogen.
- Ieder mens is een uniek wezen en ieder mens heeft daarom een individueel, juist bij hem passend middel nodig.
- De holistische mensvisie: De mens is niet opgesplitst in allerlei onderdelen, maar wordt gezien als een eenheid van lichaam geest en ziel, in voortdurende wisselwerking met zijn omgeving.
- In geval van ziekte is er sprake van een verstoring van de Levenskracht.
- Similia similibus curantur: het gelijksoortigheidprincipe. Een giftige stof die bij gezonde mensen bepaalde ziektesymptomen opwekt, kan, mits verdund en geschud op de goede manier, soortgelijke symptomen bij zieke mensen juist genezen.
-
De geneesmiddelen worden bereid door de uitgangsstof afwisselend te verdunnen en te schudden. Dit proces noemt men potentiëren.
- De geneesmiddelen worden uitgetest op gezonde mensen.
- De geneesmiddelen worden toegediend in de laagst mogelijke dosering, de minimale dosis.
- De geneesmiddelen zijn gemaakt van één basisstof. Daarom spreken we van enkelvoudige middelen.
Vaak wordt homeopathie verward met de kruidengeneeskunde, zodat mensen dan spreken over “homeopathische” koekjes of “homeopathische” knoflookpillen. Maar die hebben niets met homeopathie te maken.
Toepassing van de homeopathie in de praktijk vergt veel tijd en grote zorgvuldigheid. Daarom kan per dag maar een beperkt aantal patiënten behandeld worden.
Dit heeft er toe geleid dat er in het verleden veel pogingen zijn gedaan om de werkwijze wat te vereenvoudigen. Zo zijn de klinische homeopathie en de complexhomeopathie ontstaan.
Bij klinische homeopathie worden er middelen gegeven voor afzonderlijke klachten: bijvoorbeeld voor hoofdpijn of keelpijn. Hierbij wordt, net als in de reguliere geneeskunde, de ziekte behandeld terwijl in de klassieke homeopathie de aandacht gericht is op de zieke, op het individu.
Meestal worden bij klinische homeopathie lage potenties gebruikt, die vaak langdurig op dezelfde manier ingenomen worden. Dit kan als gevolg hebben dat de ziekte als het ware “ingeslepen” wordt.
In de complexhomeopathie worden verschillende homeopathische middelen samengevoegd en voorgeschreven op een ziektebeeld (zoals artrose of migraine) en worden dus verschillende medicijnbeelden met elkaar gecombineerd. Dit kan tot verergeringen leiden die moeilijk terug te draaien zijn: de homeopaat weet immers niet precies welk van de toegepaste middelen verantwoordelijk is voor de verergering of de verbetering.
Dit soort “drogistenhomeopathie” is dus niet zo onschuldig als wel voorgesteld wordt!
Bij klassieke homeopathie wordt één middel tegelijk gebruikt, het similimum.
Soms is een middel uit meerdere stoffen samengesteld maar dat is in die vorm dan uitvoerig getest op gezonde mensen
|
